CZYM JEST SZCZĘŚCIE? 🤔😊🙏
Szczęście to temat, który od wieków fascynuje filozofów. Jako pierwszy Arystoteles w swoim dziele ‘Etyka’, definiował szczęście jako Eudajmonię czyli najwyższy cel ludzkiego życia i spełnienie potencjału człowieka osiąganego poprzez rozwój cnót i dążenie do doskonałości
WSPÓŁCZEŚNIE
Autorką badań nad dobrostanem psychologicznym i odpornością psychiczną jest Carol Ryff - amerykańska psycholożka, która opracowała SZEŚCIOCZYNNIKOWY MODEL DOBROSTANU PSYCHICZNEGO.
Z kolei epikurejczycy uznawali szczęście jako PROSTOTĘ ŻYCIA czyli stan
wolny od bólu i niepokoju definiowany jako Aponia oraz spokój umysłu definiowany jako Ataraksja, kładąc nacisk nie na przyjemności zmysłowe a przyjemności umysłowe i duchowe.
WSPÓŁCZEŚNIE
Prostota, przyjaźń oraz cieszenie się małymi przyjemnościami i radościami życia to koncepcja bliska neoteistycznemu systemowi filozoficznemu i religijnemu jakim jest Buddyzm. Według filozofii buddyjskiej unikanie zbytniego potrzebowania czegokolwiek i niedążenie za ciągłymi przyjemnościami zmysłowymi i materialnymi jest drogą do łatwiejszego osiągnięcia życiowego spełnienia.
W psychologii pozytywnej odniesieniem do formy hedonicznego (epikurejskiego) dobrostanu jest subiektywny wellbeing.
Według teorii Daniela Kahnemana - izraelsko-amerykańskiego psychologa i
czołowego światowego myśliciela szczęście można mierzyć jako bilans pozytywnych
i negatywnych emocji co jest zgodne z filozofią epikurejską z czym jednak nie
zgadza się ojciec Psychologii Pozytywnej Martin Seligman. O tym będzie mowa w drugiej części wpisu.
Współczesna filozofia, szczególnie w nurcie egzystencjalizmu, zwraca uwagę
na subiektywność szczęścia. Jean-Paul Sartre i Simone de Beauvoir podkreślali,
że szczęście jest indywidualnym wyborem, a jego osiągnięcie wymaga
autentyczności i działania w zgodzie z własnymi wartościami.
Stoicyzm to filozofia skupiająca się na wew spokoju, odporności i elastyczności psychicznej inaczej zwanej rezyliencją.
Stoicy wierzyli, że praktykowanie cnoty wystarczy, aby osiągnąć eudajmonię czyli dobrze przeżyte życie. Utożsamiali drogę do osiągnięcia szczęścia z życiem spędzonym na praktykowaniu czterech cnót kardynalnych roztropności, męstwa, umiarkowania i sprawiedliwości – a także na życiu w zgodzie z naturą. Ponad to stoicy uważali, że szczęście zależy nie tylko od okoliczności zew. ale też od naszego podejścia do nich. Akceptowali zgodę na to, że nie możemy niektórych rzeczy zmienić jednakże możemy kontrolować nasze reakcje emocjonalne na nie.
Według głównych założeń stoicyzmu czyli akceptacji losu, panowania nad emocjami, cnoty jako najwyższej wartości, dystansu do dóbr materialnych i przyjemności droga do szczęścia wynika nie z posiadania ale z wew. równowagi.
WSPÓŁCZEŚNIE
Francuski filozof Pierre Hadot specjalizujący się w filozofii starożytnej w swych pracach zajmował się m.in. analizą pojęcia filozofii w starożytnej Grecji. Opisał stoicyzm jako system filozoficzny pomagający zaakceptować ludziom rzeczywistość, dążyć do harmonii wewnętrznej.
Stoicyzm we współczesnej psychologii pozytywnej ma wpływ na wytworzenie pojęcia MINDFULLNESS. Koncepcja Mindfullness stosuje stoicką zasadę ŻYCIA W TERAŹNIEJSZOŚCI co jest zgodne z praktykami uważności oraz w terapiach poznawczo-behavioralnych i treningach odporności psychicznej.
SZCZĘŚCIE – nie ma jednej definicji, gdyż ma ono znaczenie wielowymiarowe w zależności od jego kontekstu.
Współczesna psychologia bada różne aspekty szczęścia wskazując na czynniki, które mogą na nie wpływać.
Według Władysława Tatarkiewicza i jego koncepcji TRWAŁEGO I NIETRWAŁEGO SZCZĘŚCIA szczęście dzielimy na:
NIETRWAŁE ZADOWOLENIE Z ŻYCIA czyli:
* Szczęście Obiektywne - pomyślność rozumiana jako sytuacja życiowa sprzyjająca sukcesowi i spełnieniu, czynnik zewnętrzny niezależny od człowieka.
* Szczęście Subiektywne - stan emocjonalny rozumiany jako chwilowe poczucie radości i satysfakcji. Zależne od bieżących wydarzeń zewnętrznych.
TRWAŁE ZADOWOLENIE Z ŻYCIA (najbardziej pożądany stan) czyli:
* Długofalowa harmonia między pragnieniami a rzeczywistością obejmująca zarówno aspekt emocjonalny jak i aspekt egzystencjalny.
Na odczuwanie szczęścia i wew. Harmonii może wpływać:
* do 50% genetyka - odczuwanie szczęścia jest wrodzone, uwarunkowane genetycznie (badania Luboimirskiego), które może być jednak modyfikowane/zmieniane przez neuroplastyczność mózgu. Udowodniono, iż zmiany jakie podejmujemy w życiu i wdrażanie różnych interwencji mogą wpływać na nasze DNA i co za tym idzie zmianę szlaków neuronalnych.
* 40% - nawyki i świadome działania – wpływają na odczuwanie szczęścia i rozwijanie poczucia dobrostanu. Mamy tutaj duże pole do pracy.
* 10% zewnętrzne okoliczności życiowe - (badania Deneire – nie mają tak dużego znaczenia)
Należy pamiętać, że:
ROZRÓŻNIAMY 3 WYMIARY SZCZĘŚCIA:
* EMOCJONALNY
* PSYCHOLOGICZNY
* FILOZOFICZNY
W kolejnej części skupię się na KLUCZOWYCH SKŁADNIKACH SZCZĘŚCIA I TEGO CO SIĘ NA NIE SKŁADA.
Komentarze
Prześlij komentarz